07 juli 1913, in Belzoni Mississippi ziet Joe Willie Perkins het levenslicht. Joe Willie Perkins aka Pinetop Perkins telt nu dus 95 lentes en wordt als een icoon beschouwd in de Blues- en Boogie Woogie-scene. Alhoewel hij als guitarist probeerde door de muziekwereld te zeilen werd hij door een blessure met een onenigheidje met een koormeisje maar noodgedwongen pianist. Van Earl Hooker (de man die de double-neck guitar op de voorgrond bracht en neef van JL Hooker) over Muddy Waters, tot zelfs Pinetop Smith die in 1928 de 'Pinetop's Boogie Woogie' opnam, het zijn door de jaren heen allemaal vrienden geworden van Joe.

Een heleboel vrienden hadden zich ook gemeld toen twee en half jaar geleden het idee onstond van producer Doug B. Nelson om met Pinetop een soort tribute op te nemen. Als je de namen ziet van 'his friends' ziet is het ook niet zo verwonderlijk dat de opnames zo lang hebben geduurd zeker daar het een huzarenstukje moet zijn om al deze namen naar de studio te krijgen.

'The Friends' die zich mochten gelukkig prijzen om aan deze Tribute CD mee te werken zijn: Nora Jean Brusco, Eric Clapton, Paul Diethelm, Willie Kent, B.B. King, 'Little Frank' Krakowski, Eric Sardinas, Kenny Smith, Kester Smith, Leon Smith, Willie 'Big Eyes' Smith, Bob Stroger, Jimmie Vaughan en Bill Willis. Een indrukwekkend lijstje en het is dus niet moeilijk om dan nog een indrukwekkend product af te leveren.

'Pinetop Perkins & Friends' herbergt 10 steengoede nummers. Opener is 'Take It Easy Baby' waar de leadguitar verzorgd wordt door SRV's oudere broer Jimmie. Op 'Got My Mojo Working' wordt deze eer voor behouden aan Eric Sardinas.

Na de intro van Pinetop's Boogie Woogie spel in 'Down In Mississippi' komt B.B. King's Lucille meedoen en deze guitarrifjes die eigen zijn aan B.B. herken je natuurlijk uit de duizend al doet 'Slow Hand' Eric Clapton aardig z'n best om bij How Long Blues in de buurt ervan te komen. Nora Jean Brusco neemt in 'How Long Blues/ Come Back Baby' met haar prachtige Blues en Gopsel stem de vocals voor haar rekening.

Bij Muddy Water's 'Hoochie Coochie Man' krijgt Pinetop terug hulp op de guitar van Jimmie Vaughan en op Robert Parker's 'Barefootin' uit '66 weert Perkins met z'n 95 jaar zich nog kranig op deze uptempo Boogie samen met Eric Sardinas op de slideguitar. Al was het in de beginjaren de sterkte van legendes als Pinetop Perkins om alles in one-take op te nemen kunnen we begrijpen dat dit nu niet het geval moet zijn geweest.

'Anna Lee', Robert Johnson's 'Sweet Home Chicago' en de 'Traditonal' 'Bad Luck Baby' sluiten het rijtje van deze vlot luisterende CD. Op gebied van arrengementen is er met deze 'Friends' natuurlijk niets nieuws onder de zon maar toch is dit een CD waar je zelfs nu nog jaren plezier aan kan beleven en sluiten we af met de Angela Strehli's woorden...

Hey, Mr. Perkins, I Got A Question For You... When can we expect Volume two?